දිගැටි ඇගිලි දිගු කර
කුරුලු දැසින් මා මත් කල
මියුලැසිය නැත මා ලග
ගෙවි ගිය ඒ සොදුරු මතකය
රැදි ඇත තාමාත් දැවෙන හද තුල
දැවි ගියද මා හද චිතකය
ශේෂ වි ඇත හදෙහි අලු බිද
ගසෙහි ඇති තුෂාර බිදු පොද
මැකි යන්නෙහි නැගෙන හිරු ලග
මගේ ලොකයේ දැවෙන දිවාකාර
වෙතැයි නොසිතූවෙමි මගේ වයසම
No comments:
Post a Comment